"Oordeel niet te snel, luister naar elkaar en sta open voor verschillende perspectieven"
Wie ben je?
Ik ben Fatiha, moeder van drie volwassen kinderen en getrouwd. Ik ben van Marokkaanse afkomst, ben in Vlaanderen opgegroeid en verhuisde na mijn huwelijk naar Brussel. Die overgang was niet altijd makkelijk. Ik merkte al snel dat de sociale omgang en afspraken in Brussel heel anders waren dan in Vlaanderen. Ik probeerde vrienden te maken met Marokkaanse mensen, maar merkte dat hun manier van plannen en afspreken losser was dan ik gewend was. In Vlaanderen betekent een afspraak om 14 uur ook echt 14 uur, terwijl dat in Brussel en Marokko vaak veel flexibeler is. In het begin vond ik dat moeilijk en frustrerend, maar met de tijd heb ik geleerd om de culturele verschillen te begrijpen en te waarderen.
Nekkersdal werd mijn tweede thuis en gaf me de kans om mijn plek in Brussel te vinden. Toen ik eind jaren ‘80 mijn eerste kind kreeg, kwam ik via Kind en Gezin in contact met Nekkersdal. Daar begon ik als vrijwilliger, onder andere bij de spelotheek, waar we speelgoed uitleenden aan kinderen. Vooral kinderen uit het bijzonder onderwijs hadden daar veel baat bij, en het gaf mij veel voldoening om met hen te werken. Ik voelde me verbonden met hen en zij met mij. Daarnaast hielp ik bij speeltaalweken en werkte ik mee aan projecten zoals Balou. Nekkersdal was in die tijd een plek waar verschillende culturen aarzelend samenkwamen, en ik heb hard meegewerkt om die drempels te verlagen en het huis open te stellen voor iedereen.
Vanuit Nekkersdal groeide ook het idee voor ‘Onder Ons’. In de jaren ‘90 kwamen steeds meer anderstalige kinderen in Nederlandstalige scholen terecht. Mijn man en ik besloten in 1996 onze winkel te sluiten en begonnen Nederlandse taallessen te geven. Onze winkel werd omgebouwd tot een ruimte met drie klaslokalen, maar al snel groeide het uit tot iets groters en moesten we verhuizen. Gelukkig kregen we veel steun, onder andere van Nekkersdal, en mijn man en ik zijn altijd een sterk team geweest. Door de jaren heen hebben we veel mensen mogen begeleiden: anderstaligen die een nieuwe start wilden maken, alleenstaande moeders, mensen met mentale moeilijkheden. Kleine dingen, zoals helpen bij een CV of motivatiebrief, maken een groot verschil en geven mensen kansen. Ik heb veel mensen zien openbloeien en groeien, en daar ben ik enorm dankbaar voor.
Wat vind je belangrijk?
Voor mij is het allerbelangrijkste om mensen te helpen zonder te oordelen. We zijn vaak geneigd om snel een mening te vormen over iemand, zonder te weten waar die persoon vandaan komt of wat hij of zij heeft meegemaakt. Ik zou graag zien dat we minder in hokjes denken en meer begrip tonen. Iedereen heeft recht op respect en een warme, veilige omgeving, vooral mensen die kwetsbaar zijn, zoals kinderen en ouderen. Ik geloof sterk in de kracht van een gemeenschap waarin iedereen zich welkom en waardig voelt.
Welke boodschap vind je belangrijk om uit te dragen in het kader van Internationale Vrouwendag?
Oordeel niet te snel, luister naar elkaar en sta open voor verschillende perspectieven. Iedereen heeft een verhaal, en door in gesprek te gaan, kunnen we elkaar beter begrijpen en versterken.
